«Πριν χαράξεις το πεντάγραμμο στον αέρα, χάραξέ το στο σώμα. Εκεί αρχίζει η μαγεία.»
– Ανώνυμος της Σχολής της Αργής Αναπνοής
Yoga mat ως Κύκλος – Μια Ετεροτοπία
Η Γιν δεν είναι άσκηση. Δεν είναι κυρίαρχο αφήγημα μπράτσων και ιδρώτα. Δεν είναι stretching. Δεν είναι καν yoga με τον συνηθισμένο τρόπο. Είναι κάτι άλλο. Είναι κάλεσμα. Είναι χρόνος αλλού. Μια ρωγμή στον χρόνο που αφήνει κάτι από μέσα να αναδυθεί. Είναι ανάταση μέσα από κατάβαση. Όπως ο κύκλος στο Lesser Banishing Ritual of the Pentagram (LBRP) καθαρίζει το χώρο, έτσι και το χαλάκι της Γιν φτιάχνει έναν δικό του χώρο. Έναν κύκλο. Ένα ασφαλές πεδίο όπου κάτι μπορεί να εμφανιστεί. Όχι φανταστικά. Σωματικά. Ψυχοσωματικά. Κάθε φορά που ξαπλώνεις εκεί, μπαίνεις σε τελετουργία. Και το σώμα αρχίζει να μιλά. Τα τέσσερα στοιχεία μπαίνουν κι αυτά στο παιχνίδι:
Γη: το ρίζωμα, η βαρύτητα, το βάρος
Νερό: η αργή κίνηση, η ρευστότητα
Αέρας: η αναπνοή, η νοητική κίνηση
Φωτιά: η εσωτερική ενεργοποίηση, το αεί κινούν
Ο ασκούμενος εδώ δεν κάνει “πρακτική”. Δεν σηκώνει δάχτυλο προς την Ανατολή όπως στο LBRP. Σηκώνει ισχίο. Καμπυλώνει σπονδυλική στήλη. Ουσιαστικά, χαράζει έναν κύκλο με το σώμα. Δεν γράφει στο υλικό, επιτρέπει στο υλικό να γράψει σε αυτόν. Εκεί αρχίζει το ξόρκι.
Περιτονίες (fascia)- Ο Χάρτης του Αόρατου Σώματος
Όταν μιλάμε για περιτονίες, πολλοί σκέφτονται μόνο τη βιολογική περιγραφή. Αλλά είναι κάτι πολύ βαθύτερο. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, ο χάρτης της ενεργειακής μας ιστορίας. Ό,τι έχουμε ζήσει, ό,τι έχουμε νιώσει και κρατήσει μέσα μας, μένει εκεί. Στις περιτονίες. Είναι σαν sigils από στιγμές, σφραγισμένες μέσα στο σώμα. Ένας εσωτερικός μαγικός πάπυρος χαραγμένος με εντάσεις, με αποθημένα, με βάρη, με δάκρυα που δεν εκδηλώθηκαν, με επιθυμίες που δεν έκαναν το θέλημά τους.
Η θέση του Περιστεριού, για παράδειγμα, δεν είναι απλώς διάταση ισχίου. Είναι κατάβαση. Εκεί μέσα κρύβονται ενοχές, τύψεις, επιθυμίες που δεν βγήκαν ποτέ προς τα έξω.Όταν μείνεις εκεί για 3-4 λεπτά, δεν τεντώνεται απλώς ένας μυς. Λιώνουν οι πάγοι. Το τραύμα αρχίζει να μετακινείται.
Το Σώμα ως Sigil – Οι Στάσεις ως Μαγικά Σχήματα
Η μαγεία πάντα ξεκινά από το σώμα. Όχι από το μυαλό. Κάθε στάση στη Γιν είναι σαν να σχεδιάζεις ένα μαγικό σύμβολο. Όχι με μελάνι, αλλά με κόκαλο, αναπνοή και υπομονή.
Το Dragon Pose δεν είναι απλώς άνοιγμα του ισχίου. Είναι κάλεσμα του Άρη. Πόνος και δύναμη μαζί.
Το Sphinx έχει ποιότητα Ερμητική. Δεν είναι αμυντική στάση. Είναι άνοιγμα της καρδιάς προς το άγνωστο.
Το Child’s pose είναι το solve et coagula γραμμένο ποιητικά με το σώμα. Το εγώ, το νέο Μαλκούθ -γίνεται σπόρος.
Αν το δεις αλλιώς, το σώμα είναι ένα πεντάγραμμο. Τα δύο πόδια, τα δύο χέρια, και το κεφάλι. Το κλασικό πεντάκτινο. Το γράφεις ξαπλώνοντας. Όπως ο μάγος τραβάει το pentagram στον αέρα, έτσι κι εσύ το χαράζεις με τη στάση σου. Ο κορμός είναι ο αιθέρας. Η αναπνοή είναι η επίκληση. Πρώτα αδειάζεις τον εαυτό σου. Μετά καλείς το πνεύμα να σε γεμίσει.
Παράδοση – Το Αλχημικό Στάδιο της Γιν
Η αλχημεία μιλά για Nigredo, Albedo, Rubedo. Η Γιν τα έχει όλα αυτά, με άλλο λεξιλόγιο:
Nigredo: σωματική αντίσταση – το πάγωμα, το “δεν θέλω”
Albedo: μαλάκωμα – αρχίζει το φως να περνά
Rubedo: μεταμόρφωση – κάτι έχει αλλάξει, χωρίς effort
Αυτό το τελευταίο είναι το πιο βασικό.
Η Γιν δεν ζητάει από σένα να κάνεις. Ζητάει να επιτρέψεις.
Ο Franz Bardon, στο Initiation into Hermetics, ήταν ξεκάθαρος: ο δρόμος του μάγου δεν ξεκινάει από το πνεύμα. Ξεκινάει από το σώμα. Όποιος δεν έχει δυνατό, καθαρό και πειθαρχημένο σώμα, δεν μπορεί να κρατήσει την ενέργεια που απαιτείται. Δεν μπορεί να σηκώσει το φορτίο της μαγείας. Η Γιν είναι ακριβώς αυτό το σχολείο. Όχι “για να γίνεις ευλύγιστος”, αλλά για να καθαρίσεις τον φορέα. Για να θυμηθείς ότι ο ναός δεν είναι απ’ έξω. Είναι μέσα στο δέρμα σου. Και χτίζεται σιωπηλά. Με αναμονή. Με αναπνοή. Με άφεση που δεν προσφέρουν οι ουσίες.
Το Σώμα ως Αντικείμενο Δύναμης
Κάθε στάση γίνεται ένα κάλεσμα. Όπως στο LBRP υπάρχουν οι αρχάγγελοι, έτσι και στη Γιν, κάθε στάση φέρνει μαζί της μια ποιότητα:
Uriel – Γη/Βορρά: Εμβρυακή στάση, επιστροφή
Raphael – Αέρας/Ανατολή: Μισό Περιστέρι, επικοινωνία
Gabriel – Νερό/Δύση: Κάμπια, διάλυση
Michael – Φωτιά/Νότος: Δράκος, ανάφλεξη
Και στη μέση, εσύ. Σαν πεντάκτινο αστέρι, με το σώμα σου ανοιχτό και τη συνείδησή σου παρούσα.
Όχι πια μαθητής. Αλλά φορέας του έργου. Μάγος. Ασκητής. Αυτός που πατάει στον κύκλο και τον φτιάχνει εκ των έσω.
Τελευταίο: Η Σιωπή ως Σφραγίδα
Η Σαβάσανα είναι το κλείσιμο του κύκλου. Το σώμα, σαν ναός που τελείωσε την τελετή, μένει ακίνητο.
Κι εκεί συμβαίνει το πιο αθόρυβο θαύμα: δεν χρειάζεται τίποτα. Καμιά σκέψη, καμιά πράξη, κανένας στόχος. Μόνο παρουσία.
Πηγές:
- Franz Bardon – Initiation into Hermetics
- Michel Foucault – Des espaces autres (Hétérotopies)
- Aleister Crowley – Eight lectures on Yoga
- Paul Grilley – Yin Yoga: Principles and Practice
- Thomas Myers – Anatomy Trains: Myofascial Meridians for Manual and Movement Therapists
- Carl Gustav Jung – Psychology and Alchemy
- Israel Regardie – The Golden Dawn