Αν κάποιος επιζητούσε να απομυθοποιήσει την καλλιτέχνιδα που φέρει το όνομα Loreena McKennitt θα προσπαθούσε μάταια. Και αυτό προσωπικά, δεν με ενοχλεί καθόλου, γιατί, αν μη τι άλλο, η καλλιτέχνιδα όλη της της ζωή υπηρετεί τον μύθο. Από τον Όμηρο μέχρι τον Shakespeare η θεματαλογία των στίχων των τραγουδιών της περιστρέφεται γύρω από ξεχασμένες στο χώρο και τον χρόνο μυθοπλασίες. Με πλούσια δισκογραφία, η  μουσική της  κατατάσσεται κυρίως στις κατηγορίες “Μουσικές του Κόσμου” και “Κελτική Μουσική”, αφού περιέχει μορφές και χαρακτηριστικά μουσικής από διάφορα μέρη του κόσμου.

Χαρακτηριστικό της επιμέλειας των δίσκων της είναι η ενδελεχής έρευνα , όπως για παράδειγμα για το δίσκο Elemental και το Parallel Dreams, ταξίδεψε στην Ιρλανδία για να αντλήσει έμπνευση από την ιστορία της χώρας, τη λαογραφία της, τα ήθη και έθιμα του τόπου αυτού. Αλλά και πριν από την έκδοση του άλμπουμ “The Mask and Mirror” προηγήθηκε έρευνα στην Ισπανία, όπου  ασχολήθηκε με τη μελέτη της Γαλικίας, Κελτικού τμήματος της Ισπανίας, και τις άφθονες αραβικές της ρίζες. Σύμφωνα με τις σημειώσεις του εξωφύλλου, το άλμπουμ της “An Ancient Muse” ήταν το αποτέλεσμα έμπνευσης από ταξίδια και μελέτες , ανάμεσα σε διάφορους πολιτισμούς κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού.

Η μουσική της χαρακτηρίζεται από  παραδοσιακές και κλασικές επιρροές από λογοτεχνικά έργα ως πηγές στίχων και εφαλτήρια για την ερμηνεία της, όπως το ποίημα “The Lady of Shalott” του Lord Tennyson, τον ‘Μονόλογο του Πρόσπερο’ από το έργο “The Tempest” του Shakespeare, το ποίημα “Snow” του Archibald Lampman, το ποίημα “Dark Night of the Soul” του St. John of the Cross, την “Κόλαση” του Δάντη, το ποίημα “Lullaby” του William Blake, το ποίημα “The Stolen Child” του Yeats, “The English Ladye and the Knight” του Sir Walter Scott και το ποίημα “The Highwayman” του Alfred Noyes.