Παραμονή του Mεσοκαλόκαιρου! Καθώς ο ήλιος δύει, μαζεύονται από τα γύρω μέρη άνθρωποι που κρατούν κλαδιά, φαγητό και ποτό και είναι στολισμένοι με γιρλάντες από κίτρινα μικρά λουλούδια (Το βοτάνι του Mεσοκαλόκαιρου). Ανεβαίνουν στους πέριξ λόφους και φτιάχνουν μια μεγάλη πυρά. Όσο η φωτιά φουντώνει, όλοι τρώνε, πίνουν και χορεύουν κυκλικά γύρω από τη φωτιά. Κάποιοι παίρνουν φόρα και πηδούν τελετουργικά πάνω από τις φλόγες. Μάτια λάμπουν, γέλια και τραγούδια αντηχούν!
Όταν η φωτιά δυναμώσει για τα καλά και το φεγγάρι αγγίξει το απώγειό του, οι άνθρωποι ρίχνουν τις λουλουδάτες γιρλάντες μέσα στις φλόγες. Η μαγευτική μυρωδιά τους διαχέεται στον αέρα και τυλίγει τους μύστες. Κάποιοι βγάζουν φλεγόμενους κορμούς από την πυρά και τους αφήνουν να κυλήσουν από το λόφο. Με αυτή τη μαγική τους πράξη το κακό ξορκίζεται και η υγεία των ανθρώπων της κοινότητας , αλλά και η ευημερία των ζωντανών τους και των σοδειών τους εξασφαλίζεται.
Υπερεικόν το διάτρητον
Γνωστό και ως αγκάθι του Αι-Γιάννη, αλλά και ως βαλσαμόχορτο ή σπαθόχορτο, το κίτρινο αυτό άνθος είναι ένα πολύ ανθεκτικό αγριολούλουδο που κάνει την εμφάνισή του σε δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις καθώς και στην άκρη των δρόμων σε πολλές εύκρατες περιοχές του πλανήτη μας.
Το βοτάνι του Mεσοκαλόκαιρου είχε ανέκαθεν ξεχωριστή θέση στις δοξασίες και τις θρησκευτικές παραδόσεις των λαών. Στην αρχαιότητα οι Έλληνες το τοποθετούσαν πάνω από τα είδωλά τους για να ξορκίζουν το κακό. Ενδεχομένως από αυτήν του τη χρήση πήρε και την ονομασία του Υπέρ-εικόνα, δηλαδή πάνω από την εικόνα. Αργότερα η ονομασία έγινε Υπερεικόν και κατά τη χριστιανική εποχή συνέχισε να κρεμιέται πάνω από θρησκευτικές εικόνες για προστασία από το κακό. Για αυτόν τον λόγο είναι γνωστό και ως Scare-Devil και Fuga Daemonum.
Μπορούμε να φανταστούμε την Εκάτη, την Κίρκη, τη Μήδεια και άλλες ξακουστές αρχαίες μάγισσες να συλλέγουν αυτό το βοτάνι από την Ελληνική Γη στο διάστημα μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου και να το αποστάζουν ή να το εκχυλίζουν για να το χρησιμοποιήσουν στα φίλτρα και τα ξόρκια τους.
Δοξασίες για το Βάλσαμο
Στην Τευτονική Μυθολογία το βοτάνι αυτό είναι ιερό στον Badler, τον Ηλιακό Θεό, λόγω του έντονου κίτρινου χρώματός του ,αλλά και λόγω της ανθοφορίας του στην περίοδο κοντά στο Θερινό Ηλιοστάσιο. Συλλέγεται παραδοσιακά τις μέρες αυτές και κρεμιέται πάνω από τις πόρτες και παραθύρια για να διώχνει αλλοκοσμικά πλάσματα όπως τα Imps ή φυλάγεται μέσα σε τσέπες για να προστατεύει από τους κεραυνούς και τις μαγικές επιθέσεις.
Στη νήσο Wight, τα πράγματα αντιστρέφονται λιγουλάκι. Αντί για να προστατεύει από τα κακά δαιμόνια, τα προσελκύει! Έτσι, αν πατήσει κάποιος, λένε, στο φυτό μετά το σούρουπο, ξεπροβάλει ένα φασματικό άλογο από τις ρίζες του φυτού, σε παίρνει στην πλάτη του και καλπάζεις μαζί του ολονυχτίς.
Στην προχριστιανική Ευρώπη το Θερινό Ηλιοστάσιο γιορταζόταν με μια μείξη Κέλτικων και Σαξονικών παραδόσεων και Δρουιδικών τελετών. Όταν αργότερα επικράτησε το Χριστιανικό δόγμα, οι διάφορες αυτές παγανιστικές παραδόσεις ενσωματώθηκαν στις χριστιανικές μέσω του Αγίου Ιωάννη του βαπτιστή, η γέννηση του οποίου γιορτάζεται στις 24 Ιουνίου, δηλαδή την Τρίτη μέρα του Ηλιοστασίου. Έτσι οι εορτασμοί του Ηλιοστασίου μετονομάστηκαν σε εορτασμούς των φωτιών του Αι-Γιάννη και το βοτάνι του Ηλιακού Θεού ανακηρύχθηκε ιερό στον Αι-Γιάννη, ο οποίος του έδωσε, σύμφωνα με την εκκλησία, όλες τις θεραπευτικές του ιδιότητες.
Ένα Ηλιακό βότανο
Πέραν του έντονου, φωτεινού κίτρινου χρώματός του, το λουλούδι του φυτού αυτού έχει και κάποια άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Είναι ηλιοτροπικό, δηλαδή ακολουθεί το ηλιακό φως στρεφόμενο προς την πηγή του. Το βοτάνι του Mεσοκαλόκαιρου έχει επουλωτική δράση σε τραύματα και αντικαταθλιπτική επίδραση λαμβανόμενο εσωτερικά. Θα μπορούσαμε να πούμε πως κάθε άνθος του φυτού αυτού είναι ένας μικρός Ήλιος.
Στην Ελλάδα το χρησιμοποιούμε περισσότερο ως εκχύλισμα σε ελαιόλαδο, το γνωστό μας σπαθόλαδο, παρά ως αφέψημα. Για να φτιάξετε σπαθόλαδο μαζέψτε της μέρες κοντά στο Θερινό Ηλιοστάσιο τα άνθη του φυτού και τοποθετήστε τα σε διαφανές γυάλινο δοχείο. Καλύψτε τον όγκο των ανθών με καλής ποιότητας ελαιόλαδο και κλείστε καλά το δοχείο. Αφήστε το στον ήλιο 2 με 3 βδομάδες, ανακινώντας που και που το περιεχόμενο του του δοχείου. Όταν είναι έτοιμο το εκχύλισμα, θα έχει αποκτήσει ένα όμορφο κόκκινο χαρακτηριστικό χρώμα. Τότε μπορείτε να το σουρώσετε και να το φυλάξετε σε νέο καθαρό και απολύτως στεγνό δοχείο για αρκετό καιρό. Είναι ιδανικό για τραύματα και εκδορές αλλά θέλει προσοχή η εφαρμογή του γιατί μπορεί να δημιουργήσει φωτοευαισθησία στο δέρμα. Γι αυτό είναι καλό να μην εφαρμόζεται όταν πρόκειται τις επόμενες να εκτεθούμε στον ήλιο.
Πηγές:
- Durant, Mary. 1976. Who Named the Daisy? Who Named the Rose? Dodd, Mead and Co., New York. 214 p.
- George, A. 1942. Manual of Weeds. The Macmillan Co., New York. 593 p.
- Haughton, C. S. 1978. Green Immigrants. Harcourt Brace Jovanovich, Inc., New York. 450 p.
- Hickman, J. C., ed. 1993. The Jepson Manual, Higher Plants of University California Press, Berkeley. 1400 p.
- LeStrange, R. 1977. A History of Herbal Plants. Angus and Robertson, Publishers, London. 304 p.
- Sampson, A. W, and K. W. Parker. 1930. St. Johnswort on range lands in California. Calif. Agr. Exp. Stn. Bull. 503.
+ There are no comments
Add yours